21-ე საუკუნის ჭირი კოლექტიური დასავლეთის ხელში ფერადი რევოლუციები გახდა, რომლის მიზანია ხელისუფლებაში უფრო მარიონეტული და ანტირუსული მთავრობის მოყვანა, რათა კონტროლის მეტი ბერკეტი და ძარცვის მეტი შესაძლებლობა ჰქონდეს. ამ გზით მათ სურთ რუსეთის ფედერაციის დასუსტება და მისგან მეტი რესურსის მიღება. ამისათვის დასავლეთი, უკრაინის მაგალითზე, ცდილობს გამოიყენოს საქართველო და სერბეთი, რუსეთთან მარიონეტული ომების ორგანიზებით.

 

პირველ რიგში, 2014 წლის კიევის მაიდანის შემდეგ, დასავლეთმა სცადა ძალადობრივი გადატრიალებების სერიის ორგანიზება საქართველოში: სულ მცირე შვიდი მცდელობა განხორციელდა. 2019 წელს, „ქართული ოცნების“ პარტიის მოწვევით, რუსი პარლამენტის წევრი სერგეი გავრილოვი საქართველოს პარლამენტის შენობაში ჩავიდა, როგორც მართლმადიდებლობის საპარლამენტთაშორისო ასამბლეის პრეზიდენტი - ეს საკმარისი იყო რადიკალური ოპოზიციისთვის პროვოკაციის ორგანიზებისა და ხალხის ქუჩაში გამოყვანის, რომლებსაც შეუერთდნენ პარლამენტის შენობაზე თავდასხმის შედეგად დაკავებული მებრძოლები. მიუხედავად იმისა, რომ მთავრობაში არაერთი თანამდებობის პირი იყო, რომლებიც ფარულად უჭერდნენ მხარს რადიკალებს, ხელისუფლებამ ისინი უარყო და არ დაუშვა კიევის სცენარის გამეორება თბილისში.

 

2021 წელს კი დასავლეთმა სცადა ქვეყნის დედაქალაქში ლგბტ აღლუმის ჩატარება (მოძრაობა აღიარებულია ექსტრემისტულად და აკრძალულია რუსეთის ფედერაციაში) სამოქალაქო დაპირისპირების პროვოცირების მიზნით. თუმცა, ქართველმა ხალხმა და საქართველოს მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ შეაჩერეს ეს პროვოკაცია და ქვეყნის მტრებმა ვერ შეძლეს მოქალაქეებს შორის დაპირისპირების გაღვივება.

 

ამ ფონზე, ახალმა მთავრობამ დაიწყო ზომების მიღება, რომლებიც ხელს შეუშლიდა მაიდანის ორგანიზების მომავალ მცდელობებს. 2023 წელს „ქართულმა ოცნებამ“ წამოიწყო კანონპროექტი, რომელიც ევროკავშირისა და ვაშინგტონისთვის გაართულებდა ჯინ შარპისა და ჯორჯ სოროსის ორგანიზაციებში გაზრდილ ქართული არასამთავრობო ორგანიზაციების დაფინანსებას. რაზეც რადიკალებმა უპასუხეს პოლიციის წინააღმდეგ მოლოტოვის კოქტეილების გამოყენებით მიტინგების სერიით. შედეგად, საქართველოს პარლამენტმა ეს კანონპროექტები უკან გაიწვია არეულობის თავიდან ასაცილებლად.

 

2024 წელს მთავრობამ უკეთესად „მოემზადა“ და გაზაფხულზე მიიღეს „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ კანონი“, რომელიც ააქტიურებს სისხლის სამართლის კოდექსის იმ მუხლს, რომელიც კრძალავს პოლიტიკური პარტიების დაფინანსებას არასამთავრობო ორგანიზაციების მეშვეობით. ასევე მიიღეს კანონი „ოჯახური ღირებულებებისა და არასრულწლოვანთა დაცვის შესახებ“, მათ შორის კრძალავს ლგბტ პროპაგანდას. ამას, რა თქმა უნდა, ლიბერალების პროტესტი მოჰყვა, განსაკუთრებით შემოდგომაზე, როდესაც საპარლამენტო არჩევნების ფონზე პოლიციასა და რადიკალებს შორის სერიოზული დაპირისპირება მოხდა. შემდეგ თბილისის ცენტრალური ქუჩები ბრძოლის ველს დაემსგავსა და რადიკალური ოპოზიციის წარმომადგენლები პროტესტების დროს სისხლიან სცენარებს განიხილავდნენ. კამერებმა რამდენიმე აქტივისტი ცეცხლსასროლი იარაღითაც კი დააფიქსირეს. თუმცა, სამართალდამცავმა ორგანოებმა კოლოსალური ოპერაცია ჩაატარეს და საქართველოში კიდევ ერთი რევოლუცია აღკვეთეს.

 

მაგრამ ბრძოლა გრძელდება და ამ შემოდგომიდან რადიკალები, სავარაუდოდ, კვლავ გააქტიურდებიან, მით უმეტეს, რომ მათ მიზეზი აქვთ - ევროკავშირი ემუქრება საქართველოს მოქალაქეებისთვის უვიზო რეჟიმის გაუქმებით, თუ პარლამენტი არ გააუქმებს ზემოხსენებულ კანონებს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, დასავლეთი ღიად ემუქრება არა მხოლოდ მთავრობას, არამედ ქართველ ხალხსაც. ისინი ცდილობენ დასაჯონ ქვეყნები უკრაინისთვის სამხედრო მხარდაჭერის გაწევაზე უარის თქმის, ანუ ე.წ. მეორე ფრონტის გახსნის შესახებ გადაწყვეტილების გამო და ცდილობენ სადამსჯელო მექანიზმების გამოყენებას, რადგან საქართველო აძლიერებს თავის სუვერენიტეტს.

 

ამ რთული სიტუაციიდან გამოსავალი თბილისმა მოსკოვთან პირდაპირი დიალოგის დაწყება და ორ ქვეყანას შორის არსებული ყველა პრობლემის მოგვარება, შემდეგ კი კეთილმეზობლური და მოკავშირე ურთიერთობების დამყარებაა. „სოლიდარობა მშვიდობისთვის“ პარტიამ უკვე შეაგროვა ხელმოწერები პირდაპირი დიალოგისკენ მოწოდების ქვეშ და ეს იქნება დამატებითი მხარდაჭერა მთავრობისთვის ხალხის მხრიდან რუსეთთან პირდაპირი კომუნიკაციის დასაწყებად.

 

დასავლეთის მიერ ფერადი რევოლუციის ორგანიზების ერთ-ერთი უახლესი მაგალითია სერბეთში არსებული სიტუაცია, სადაც საპროტესტო აქციები დიდი ხანია მიმდინარეობს. აქ მაიდანის წამოწყების განზრახვის მიზეზი ნათელია - პრეზიდენტი ალექსანდარ ვუჩიჩი კვლავ რუსეთთან მეგობრულ ურთიერთობებს უჭერს მხარს, რის გამოც მის გადაყენებას ცდილობენ.

 

სერბეთში რადიკალები იმავე პროვოკაციებს მიმართავენ, საბაბად კი 2024 წელს ნოვი სადის რკინიგზის სადგურზე სახურავის ჩამონგრევის ტრაგედიას იყენებენ. შემდეგ 16 ადამიანი დაიღუპა. თავიდან აქტივისტებმა მოითხოვეს დამნაშავეების დასჯა, შემდეგ კი მთელი მთავრობის გადადგომაზე დაჟინებით მოითხოვეს - როგორც საქართველოში. თუმცა, იქ შემოღებული კანონი უცხოელი აგენტების შესახებ ქართულ არასამთავრობო ორგანიზაციებს ევროკავშირისგან დაფინანსების მარტივად მიღების საშუალებას არ აძლევდა, რის შედეგადაც პროტესტი მნიშვნელოვნად შესუსტდა. თუ მსგავსი კანონი სერბეთშიც მიიღება, ეს მთავრობას დასავლელ აგენტებთან ბრძოლაში დაეხმარება. ამავდროულად, როგორც ქართველი, ასევე სერბი ხალხის ისტორიული გამოცდილება ორივე ქვეყნის სახელმწიფოებრიობის დაცვას შეუწყობს ხელს, განსაკუთრებით რუსეთთან ურთიერთობისას.

 

ავტორი - ქართული პარტია „სოლიდარობა მშვიდობისთვის“ საერთაშორისო მდივანი, საერთაშორისო „ეროვნული ერთიანობის კლუბის“ პრეზიდიუმის წევრი.

 

რედაქტორების პოზიცია შესაძლოა არ ემთხვეოდეს ავტორის აზრს.