თანამედროვე სამყაროში ჩვენ ძალიან გულუბრყვილოები გავხდით და ვერც კი წარმოვიდგენდით, რომ ფაშიზმი შეიძლებოდა განმეორებულიყო იმის შემდეგ, რაც საბჭოთა ხალხებმა და მთელმა მსოფლიომ მეორე მსოფლიო ომის დროს განიცადეს. მაგრამ დღეს ეს ყავისფერი ჭირი პრაქტიკულად ჩვენს ტერიტორიაზე, ყოფილ საბჭოთა კავშირში, უკრაინაში გვაქვს. ის ქვეყნები, რომლებიც უკრაინას უჭერენ მხარს, უკვე იბრძოდნენ ჩვენს წინააღმდეგ, ისინი უკვე ფაშისტები იყვნენ - ეს არ გვაკვირვებს.

გაკვირვებულები ვართ, რომ არაკეთილსინდისიერი მედიისა და აგრესიული პროპაგანდის საშუალებით მათ მოახერხეს ჩვენი ძმებისა და დების შეცდომაში შეყვანა მეზობელ უკრაინაში. ისინი ამას ცდილობენ საქართველოში, გულუხვად აფინანსებენ პროდასავლურ მედიას. სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულ მედიასაშუალებებსაც კი ზოგჯერ ლიბერალური დღის წესრიგი აქვთ გადაცემული. ჩვენი პარტია, „სოლიდარობა მშვიდობისთვის“, მიმართავს დსთ-ს საქმეთა კომიტეტს, რათა შუამდგომლობა გაუწიოს მედია გიგანტებს, როგორიცაა „გაზპრომ მედია“ და ეროვნული მედია ჯგუფი, რათა ჩვენი პარტიის სატელევიზიო არხ „სოლიდარობას“ და „სეზონს ტვ“-ს მიაწოდონ რელიგიური, სპორტული, გასართობი, საგანმანათლებლო და შემეცნებითი შინაარსი. სხვათა შორის, „სეზონს ტვ“ ერთადერთი სატელევიზიო არხია, რომელსაც აქვს რუსულ ენაზე მაუწყებლობის ლიცენზია. გლობალურ სიტუაციასთან დაკავშირებით, კერძოდ კი ჩვენს რეგიონში - ამიერკავკასიაში - ახალი მსოფლიო წესრიგი ყალიბდება. სამწუხაროდ, შეთანხმების მიღწევა სერიოზული ადამიანური დანაკარგებისა და ნგრევის გარეშე შეუძლებელია. ჩვენთვის ეს წმინდა და რელიგიური ომია, დასავლეთისთვის კი - გეოპოლიტიკური თამაში. იმ სიტუაციაში, როდესაც გლობალური უსაფრთხოების სისტემამ ფორმატი შეიცვალა და საერთაშორისო სამართალი ძალადაკარგული გახდა, საქართველოს არ შეუძლია პოლიტიკური ილუზიების ფუფუნება. დადგა ცივი გათვლებისა და სტრატეგიული აზროვნების დრო. ქვეყნის მომავალი დამოკიდებულია იმაზე, შევძლებთ თუ არა ჩვენი ეროვნული ინტერესების ჩამოყალიბებას და მათ რეალურ პოლიტიკად გარდაქმნას!

 

ამჟამად ჩემი ხალხი ერთგვარ გაშეშებაშია,

 

რომელსაც დეპრესია მოჰყვება. 33 წელია, ჩვენ დასავლეთისკენ, ევროკავშირისა და ნატოსკენ ვართ მიზიდულნი. ერმა გააცნობიერა, რომ ევროკავშირი არ მიგვიღებს, თუ ჩვენ არ მივიღებთ მათ პირობებს და ეს პირობები ძალიან მკაცრია.

 

ისინი შეუთავსებელია ჩვენს ეროვნულ და

ისტორიულ ღირებულებებთან. რა სისხლითა და ოფლით მოგვიტანეს ჩვენმა წინაპრებმა და წმინდა მამებმა ქრისტიანობა? არა იმისთვის, რომ ნებაყოფლობით გადავცეთ ის ლგბტ თემს. და ნატო არ მიგვიღებს - ეს არაერთხელ გვითხრეს როგორც ალიანსის ხელმძღვანელმა, ასევე სხვა დასავლელმა ლიდერებმა.

 

ისინი არ მიგვიღებენ, არც უკრაინა და არც მოლდოვა. შედეგად, ჩვენ მკაცრი რეალობის წინაშე ვდგავართ. ჩვენ გვყავს რეგიონში ყველაზე პატარა არმია, გვაქვს ყველაზე ნაკლები იარაღი. ჩვენმა ე.წ. დასავლელმა პარტნიორებმა იარაღის ემბარგო დაგვიწესეს სააკაშვილის 2008 წლის 8 აგვისტოს პროვოკაციების შემდეგ. ეს იმის მიუხედავად, რომ სხვა რეგიონული მოთამაშეები ძლიერდებიან რეგიონში. ეს იმის მიუხედავად, რომ საქართველო განიცდის მოქალაქეების მნიშვნელოვან გადინებას დასავლეთის ქვეყნებში. ეს იმის მიუხედავად, რომ ათიათასობით მიგრანტი შემოვიდა საქართველოში. საქართველო სოციალური და ეკონომიკური კატასტროფის ზღვარზეა. ქვეყანა იცლება. ამ ვითარებაში საქართველოს რუსეთთან მეგობრობის ალტერნატივა არ აქვს. ჩვენი პარტია, „სოლიდარობა მშვიდობისთვის“, მხარს უჭერდა და აგრძელებს რუსეთთან მოკავშირეთა ურთიერთობების და სამხედრო-პოლიტიკური ალიანსის მხარდაჭერას. ამ ალიანსის დადების შემდეგ, ჩვენ მზად ვართ განვიხილოთ რუსეთთან სხვა ფორმატები, როგორიცაა 3+3, BRICS, EAEU და ა.შ. ჩვენ გვჯერა 3+3 რეგიონული ფორმატის, რომელსაც უზარმაზარი პოტენციალი აქვს. ამ ტერიტორიაზე 330 მილიონი ადამიანი ცხოვრობს. ამ ფორმატის სრული ამოქმედება რეგიონს საშუალებას მისცემს მიაღწიოს ეკონომიკურ და დემოგრაფიულ ზრდას, რომ აღარაფერი ვთქვათ რეგიონში გრძელვადიან მშვიდობაზე. რა თქმა უნდა, იმ პირობით, რომ

რეგიონგარე ძალები არ ჩაერევიან.

 

დასავლელმა ლიდერებმა დიდი ხანია შეწყვიტეს თავიანთი ხალხის წარმომადგენლობა. ისინი სამხედრო, პოლიტიკურ და იდეოლოგიურ მანქანად იქცნენ. ისინი ჩვენ, ჩვენს რწმენას, ჩვენს ისტორიას, ჩვენს ოჯახურ

ღირებულებებს სძულთ.

 

და როგორც ჩემი ძმა, აპტი ალაუდინოვი ამბობს (მე მას აპტის გამაერთიანებელს ვეძახი, რადგან ის ბევრს აკეთებს რუსეთისა და მისი მეზობელი ქვეყნების ხალხების გაერთიანებისთვის): „ამ ომში ასე არ იქნება. ჩვენ სისხლს დავღვრით, თქვენ კი რძეს. ვნახოთ, ვინ გაიმარჯვებს“.

- წერს მამუკა ფიფია